Blog
De Volwassen Ik
Oh wat verlang ik toch terug naar die periode waarin je kind was. Je weet wel, die periode waarin pauzes speelkwartieren waren en waarin je grootste problemen bestonden uit met wie je nou zou afspreken. De periode waarin je op de bank in slaap kon vallen en de volgende ochtend als magie wakker werd in je eigen bed. De periode waarin je eigenlijk geen zorgen kende. En natuurlijk waarin je verlangde naar volwassen zijn.
Want ja, als je volwassen bent dan mag je alles. Mijn vroegere ik heeft wel gelijk; je mag inderdaad alles. Zolang je er geld en tijd voor hebt, beiden kostbaar goed als student. De ‘vrijheid’ zou ik zo weer inruilen voor mijn zorgeloze leventje. Waar ik vroeger maandelijks een paar centjes zakgeld kreeg, stromen nu maandelijks de rekeningen binnen.
Oké, er zitten ook zeker voordelen aan ‘volwassen’ zijn. Ik bepaal wat ik in het weekend doe, kan zelf op vakantie, mag autorijden en niemand die mij verteld wat ik wel en niet mag doen – oké, misschien de politie dan. De wereld ligt aan mijn voeten en alle mogelijkheden liggen open. Maar juist dat maakt het zo lastig. De mogelijkheden zijn zo enorm, dat ik niet weet waar ik moet beginnen. Het geeft me juist het gevoel dat ik tegengehouden wordt.
Er zijn zoveel dingen die ik met mijn leven zou willen doen. Een van mijn grootste dromen is om een boek te schrijven. Maar als ik überhaupt maar de tijd weet te vinden, is het alsof het creatieve deel van mijn brein compleet leeggelopen is. Het helpt natuurlijk ook niet dat ik wel mijn rekeningen moet blijven betalen, bezig ben aan mijn niet-zo-soepel-lopende-studie en er sociale verplichtingen bijkomen. Tijd en geld zijn misschien wel een van de grootste belemmeringen die je tegen komt in je leven.
Al is er één nog grotere belemmering: jezelf. Je kan heel hard blijven roepen dat je te jong bent, geen tijd hebt, geen geld, etc, maar kijk om je heen! Mensen van dezelfde leeftijd leven hun droom; ze acteren, hebben een boek geschreven, of maken een andere droom waar. Als je er echt voor gaat, is er niets dat je tegenhoudt.
Het wordt eens tijd dat de volwassen ik weer leert zorgeloos te genieten en gaan voor mijn droom, zelfs al is dat nog zo lastig. Hou je ogen open, misschien ligt over een jaar – of iets meer jaren – mijn boek in de winkel! En zo niet, dan heb ik altijd nog mijn blog als creatieve uitlaatklep.
Niets is wat het lijkt…
Eindelijk is het weer zo ver. Na maanden wachten verschijnt vanavond Wie is de Mol? weer op tv. Als grote fan kijk ik hier al tijden naar uit. Eigenlijk al sinds de laatste aflevering van Wie is de Mol? 2013. Dat ik er zo’n fan van ben is niet gek, als je bedenkt dat ik dol ben op raadsels, liefhebber van Sherlock Holmes (ja, dat was gisterenavond een feestje) en, naast fantasy boeken, mijn favoriete genre detective is. Ja, het mag duidelijk zijn: Wie is de Mol? past wel in mijn straatje.
Toch zijn er maar weinig programma’s waar ik zo’n fan van ben. Waarvoor ik iedere donderdagavond koste wat kost op de bank zit. Waarmee ik wekenlang mee bezig kan zijn. Wie is de Mol? is een van de weinige programma’s die dat voor elkaar krijgt. Waarom? De combinatie van de mooie landen, geweldige opdrachten én de ‘mindfuck-spelletjes’ doen het hem. Geweldig, om te zien hoe mensen draaien, liegen en een schijnheilig gezicht op kunnen houden onder het mom van ‘het is een spelletje’. Daarnaast is het ieder keer weer genieten van alle mooie landschappen, steden en andere bijzondere plekken. Hierbij was Argentinië toch wel mijn favoriet.
Zoals gewoonlijk kijk ik vooral uit naar de lazer opdracht. Die blijft voor mij altijd het toppunt. Geweldig lijkt me dat, om een lazergame opdracht te mogen doen, in the middle of nowhere. En dat terwijl je ook nog eens probeert te ontcijferen wie die mol nou is.
Als mensen mij vragen wat mijn goede voornemens zijn voor dit jaar, heb ik mijn antwoord klaar: ik wil bekende Nederlander worden. Met als doel; mee mogen doen aan Wie is de Mol? Ik zie het al helemaal voor me; de hele dag een pokerface ophouden, alles bij elkaar liegen, fanatiek mee doen met de opdrachten en gek worden van tunnelvisie. Geweldig! Maar voor nu hang ik vanavond maar lekker op de bank.
Mijn Reis Make-up Tas
Op het moment dat je dit leest ben ik lekker in Oostenrijk, heerlijk skiënd en genietend van de sneeuw. Op het moment dat ik dit schrijf zit ik nog een beetje in de stress; de allerlaatste dingetjes worden nu ingepakt en dan is het altijd maar hopen dat je niets vergeet. Een van de dingen die ik natuurlijk mee moet is mijn make-up. Het liefste gooi ik mijn hele collectie in een tas, maar omdat dit natuurlijk niet gaat moet ik een selectie maken. Vandaar dit artikel over mijn make-up tas voor op reis.
Ten eerste is dit voor mij echt een absolute must: mijn foundation. Zelfs al ben ik nog zo laat, bijna altijd probeer ik foundation op mijn gezicht te smeren. Zeker in de winter, als mijn gezicht er niet zo op en top uitziet (lees: dan zie ik eruit als een spook gecombineerd met een zombie). Momenteel gebruik ik de Rituals foundation Amethyst & Pure Minerals in de kleur 1. Deze heeft een zonnefactor van 10, dus ideaal voor als je heel de dag op de berg staat!
Daarnaast neem ik ook altijd mijn all time favourite poeder van Bourjois mee, de Mineral Radiance in 02 Vanillé. En natuurlijk niet te vergeten: mijn concealer van Max Factor, de Mastertouch Under-eye Concealer. Ik gebruik deze niet alleen onder mijn ogen, maar ook voor puistjes en kleine rode vlekjes.
Deze drie producten blijven heel de dag zitten, ideaal als je op vakantie bent.
Voor mijn ogen is het altijd een opgave om zo weinig mogelijk mee te nemen. Daarom ga ik meestal voor een kleine palette: al je kleuren bij elkaar en je zeult niet tig doosjes mee. Dit keer heb ik er eentje van Rimmel London in bruin tinten, eentje van Bourjois met blauw tinten (met name voor de avond) en heb ik nog één aparte cream oogschaduw, ook van Bourjois, in het goud. Deze omdat ik er natuurlijk om net dat beetje extra toe te voegen op kerstavond. Daarnaast gebruik ik de oogschaduw Intense 09 van Bourjois voor een lijntje onder mijn ogen. Deze blijft zo goed zitten, echt een topproduct!
Voor eyeliner ga ik meestal voor de Maybelline Gel Eyeliner, momenteel mijn favoriet. Maar omdat ik met deze eyeliner niet altijd even snel ben, neem ik ook altijd mijn Maybelline Master Precise liquid eyeliner mee. Hoewel ik hem niet zo fijn vind als de gel eyeliner, ben ik met deze wel een stuk sneller klaar.
Als er een mascara geweldig is, dan is het toch wel de The Falsies Volum’ Express Mascara van Maybelline. Oké toegegeven, mijn absolute favoriet is er eentje van Helena Rubinstein – de Lash Queen Feline Blacks om precies te zijn, maar dit ligt net iets boven mijn budget. The Falsies is echter een goede budget-proof vervanger en gebruik ik dagelijks. Zelf vind ik de niet-waterproof variant fijner, maar omdat ik op reis ga, neem ik ook altijd een waterproof mascara mee.
Voor mijn lippen probeer ik altijd een paar verschillende dingen mee te nemen. Ten eerste zit er altijd een Labello in mijn tas; dat is echt een must! Of het nou koud of warm is, Labello is je vriend! Voor de avonden neem ik meestal een nude of zachtroze lippenstift mee en een donkere die lekker opvalt. Dan nog een lipgloss plus mijn favo lipstick of lipgloss van het moment en ben ik tevreden.
Nog een paar laatste tips: zorg altijd voor een paar make-up kwasten. Zeker als je een paar verschillende kleuren oogschaduw bij hebt, is het handig voor verschillende kleuren verschillende kwasten te gebruiken. Denk daarnaast ook aan wattenschijfjes en staafjes. Deze zijn heel handig om onderweg even je make-up bij te werken of te corrigeren. En als laatste: wees eerlijk tegen jezelf. Gebruik je dagelijks dezelfde make-up? Kleine kans dat je dit op vakantie dan anders gaat doen. En make-up die je niet gebruikt hoef je dus ook niet in je tas te gaan proberen te proppen.
Fijne kerst en alvast een gelukkig nieuwjaar!
Uitstel Talentje
Veel talenten heb ik niet, maar als er dan toch een ding is waar ik goed in ben, dan is het wel uitstellen. Of misschien beter gezegd; ik ben een ramp in plannen. Deze blog waar ik aan begonnen ben? Het was eigenlijk de bedoeling dat ik minstens een keer per week iets zou posten… Deze post die ik aan het schrijven ben? Eigenlijk zou ik nu bezig moeten zijn met het inpakken van mijn spullen – wat ik eigenlijk afgelopen zondag had willen doen. Toen maandag… Toen dinsdag… Toen woensdag… En toen.. uhm ja, vandaag, de allerlaatste dag.
Follow my blog with Bloglovin
Glutenhype
Als je coeliakie hebt, dan is het je waarschijnlijk al wel opgevallen. Al is er ook een aardige kans dat het je op is gevallen als je geen gluten intolerantie hebt. Glutenvrij eten is ‘hip’. Ja ja, er is weer een nieuwe hype ontstaan in de dieetwereld. Nu moeten we allemaal gluten mijden, want gluten zijn slecht. Yeah, right…
De hele trend is ontstaan dankzij het boek ‘Wheat Belly’, geschreven door Dr. William Davis. William is een cardioloog en 80% van zijn patiënten heeft (pre-)diabetes. Om hun bloedsuikerwaarde te verlagen, vroeg hij hen producten van granen uit hun eetpatroon weg te strepen. Dit zijn namelijk producten die de bloedsuikerwaarde erger verhogen dan andere producten. Toen zijn patiënten een paar maanden later terug kwamen, was William verbaasd door de resultaten. Naast het effect dat hij verwachten, verloren ze ook nog eens enorm veel gewicht. (zie: http://www.wheatbellyblog.com/about-the-author/)
En dus werd glutenvrij eten een ontzettende rage. Hollywoodsterren als Gwyneth Paltrow, Victoria Beckham en Miley Cyrus doen al mee. En wat de Hollywoodsterren doen, moet de rest van de wereld natuurlijk ook doen. Wie wil nou niet zo’n strak lichaam?
Vele van deze dieetfanaten zijn ook geconstateerd met een ‘niet coeliakie gluten gevoeligheid’. Oké, dit geldt voor de Amerikaanse dieetfanaten en daar sta ik dan ook niet zo raar van te kijken. Maar hoewel vele mensen hiermee geconstateerd zijn, blijkt dit onzin te zijn – goh, verrassend! Er bestaat geen wetenschappelijk bewijs van een sensitiviteit en daarnaast zijn er ook geen testen voor, zeggen Dr. Antonia Di Sabatino en Dr. Gino Roberto Corazza, beiden onderzoekers naar coeliakie. Of deze hype dus echt werkt, is maar zeer de vraag. (zie: http://healthland.time.com/2012/02/21/all-hype-gluten-free-diets-may-not-help-many/)
Nu zou je alsnog kunnen denken; ‘fijn toch? Meer aandacht voor glutenvrij eten?’ Klopt, het zou een voordeel kunnen zijn. Hoe meer consumenten glutenvrije producten kopen, hoe meer er ook op de markt komt. En dát is een heel groot voordeel! Maar toch erger ik me enorm aan deze hype.
Het klinkt heel leuk, glutenvrij eten. Totdat je een keer uit eten gaat, een dagje weg wil, of iets dergelijks. Want ja, dan is het opeens niet zo makkelijk meer. Mensen die ermee af proberen te vallen roepen dan gauw: ‘Ach, één keertje kan geen kwaad.’ Daardoor ontstaat het beeld dat het niet zo’n ramp is, niet altijd glutenvrij te eten. Maar iedereen die intolerant is, weet dat dit toch echt niet de bedoeling is.
Deze hype maakt het lastig om uit te leggen dat één hapje echt niet kan. Aandacht voor glutenvrij hoor je mij niet over klagen. Maar het zou fijn zijn als het dan wel de juiste aandacht is.
Coeliakie
Deze site ben ik met name voor mezelf gestart. Vaak denk ik er niet over na dat ik coeliakie heb. Maar er zijn ook momenten dat ik het lastig vind. Als ik bijvoorbeeld mijn verjaardag vier, en ik als enige geen stukje taart mag. Of als iedereen thuis aan de taai taai en pepernoten zit, en ik nog niet eens één hapje mag nemen. Voor die momenten ben ik hieraan begonnen. Op deze site ben ik van plan recepten te posten. Glutenvrij recepten dan. Door ze hier te posten kan ik voor mezelf makkelijk bijhouden welke recepten bevielen en welke niet, zodat ik niet iedere keer weer opnieuw opzoek moet. Daarnaast heb ik ook een passie voor schrijven en ben ik dus van plan hier om de zoveel tijd een bericht te plaats in de vorm van een soort column. Dit kan over van alles en nog wat gaan; wat ik die dag heb meegemaakt, een bijzonder bericht in het nieuws of mijn politieke zicht op iets (waarschuwing: ik ben kritisch en koppig, geen goede combinatie).
Tegelijkertijd is deze site ook een beetje voor anderen. Ik zelf ben flink opzoek gegaan op internet naar informatie over coeliakie, recepten, ervaringen etc. Als ik ook maar één iemand met deze site kan helpen, zou ik al heel blij zijn.
Ben je nieuwsgierig geworden? Rechts vind je een optie om mijn site te volgen via e-mail. Zodra ik dan upload ontvang je een mailtje. Contact opnemen? In dezelfde kolom kun je mijn Google+ profiel, Twitter en Facebook account vinden. Wees vooral niet bang een berichtje te sturen!
Liefs,
Marlot