Daar stond ik dan: in de stromende regen, met bevroren vingers en schichtig om me heen kijkend. Iedereen die passeerde keek ongegeneerd naar wat we aan het doen waren. Zelfs de overduidelijke toeristen wierpen ons vreemde blikken toe. Ik kon ze geen ongelijk geven. Wie was er ook zo gek om met niet meer dan een vest gewapend tegen de kou, buiten te gaan staan?
Het was koud – ijskoud. Langzaamaan begon het steeds harder te regenen. Maar het maakte niet uit, want ik was in Amsterdam en had een dag vol fotografie in het vooruitzicht. En niets is beter dan een hele dag plaatjes schieten en koffie drinken. Oké, voeg er taart eten aan toe en het zou nog perfecter zijn. Ook een zonnetje zou het nog ietsie pietsie beter maken. Maar deze dag kwam al aardig in de buurt van perfectie.
Regen + mijn haar = een hele slechte combi. Dat heeft deze dag wel weer bewezen.
